Ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου
Ένας κόσμος που δεν τον χωρά ο νους του ανθρώπου είναι ο κόσμος της φυλακής.
Μια κοινωνία ανθρώπων που έχουν δύο επιλογές για να επιβιώσουν: να απομονωθούν μετρώντας στωϊκά το χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί η ποινή τους, ή να... δικτυωθούν στην πυραμίδα της κλειστής αυτής κοινωνίας ψάχνοντας -υπόγειες πάντα – οδούς επικοινωνίας με τον έξω υπόκοσμο.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που «θήτευσαν» στα «σίδερα», συνήθως οι βαρυποινίτες κάνουν το δεύτερο.
Βοηθοί τους σε αυτήν τη διαδικασία, ένα ελάχιστο ποσοστό κρατικών λειτουργών που κάνουν τα «στραβά μάτια», πότε από ανθρωπισμό, πότε με το αζημίωτο.
Κινητά, μαχαίρια και άλλα... αναλώσιμα στα κελιά
Τακτικοί είναι οι «έφοδοι» των αστυνομικών και των σωφρονιστικών υπαλλήλων σε κελιά κρατουμένων των ελληνικών φυλακών.
Ποτέ δεν επιστρέφουν στο διοικητήριο με άδεια χέρια: κινητά τηλέφωνα, αυτοσχέδια όπλα, μαχαίρια, σουβλιά, σφυριά, είναι συνήθως η «αποκομιδή».
«Τα κινητά μπαίνουν στο κελί με “πρωτοβουλία” κάποιου από τους κρατούμενους που έχουν το γενικό πρόσταγμα μέσα στη φυλακή και με τη βοήθεια κάποιου υπαλλήλου που θα κάνει τα “στραβά μάτια”. Ο κρατούμενος θα πάρει ως αμοιβή από τον ενδιαφερόμενο περίπου 2000 ευρώ και θα δώσει.... χαρτζηλίκι και στον υπάλληλο» αποκαλύπτει στο newpost ένας άνθρωπος που έζησε τις φυλακές ως κρατούμενος επί πολλούς μήνες ο Στηβ Κακέτσης.
«Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεν είναι διεφθαρμένοι» ξεκαθαρίζει. «Κάνουν τη δουλειά τους ευσυνείδητα και πρέπει να σημειώσουμε ότι επιβάλλουν την τάξη μέσα στις φυλακές άοπλοι. Οι άνθρωποι αυτοί εκτίουν ισόβια ποινή. Υπάρχει,όμως, ένα μικρό ποσοστό που δεν ξεπερνά το 2% που δεν έχει αντιστάσεις και συμμετέχει σε τέτοιες διαδικασίες».
Τα μικροοικονομικά των κρατουμένων
Με την είσοδό του στη φυλακή ο κρατούμενος μπαίνει σε έναν εντελώς καινούργιο κόσμο. Δεν του ανήκει πια τίποτα από όσα “κουβαλάει επάνω του”.
Στο διοικητήριο αδειάζει τις τσέπες του και παραδίδει τα προσωπικά του αντικείμενα τα οποία του επιστρέφονται με την αποχώρηση.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής του, ανοίγει έναν τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο αποταμιεύει τα χρήματα που του διαθέτουν οι συγγενείς, οι φίλοι, η οικογένειά του.
Με αυτά τα χρήματα μπορεί είτε να παραγγείλλει τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά από την καντίνα των φυλακών, είτε να αγοράσει ό,τι του επιτρέπεται από τον “έξω κόσμο”.
Πρώην κρατούμενοι, μιλώντας στο newpost, περιγράφουν τη διαδικασία.
«Μια φορά την ημέρα ένας σωφρονιστικός υπάλληλος έρχεται στο κελί. Ο κρατούμενος του παραδίδει μια λίστα με αυτά που θέλει να αγοράσει. Την επομένη ο σωφρονιστικός υπάλληλος φέρνει τα ψώνια μαζί με ένα χαρτί στο οποίο αναγράφεται το αντίτιμο, το οποίο θα εισπραχθεί από το λογαριασμό του κρατουμένου. Ο τελευταίος υπογράφει και η διοίκηση της φυλακής «τραβάει» τα χρήματα από το λογαριασμό».
Οι κρατούμενοι μπορούν να αγοράσουν τσιγάρα, ρούχα, βιβλία, εφημερίδες. «Πολύ συχνά μέσα σε μια διπλωμένη εφημερίδα μπορεί να κρύβεται και ένα κινητό τηλέφωνο», λένε στο newpost πρώην κρατούμενοι.
Το μέσα... έξω
Εκτός από τη φυλακή, ο Στηβ Κακέτσης έχει ζήσει και τον «κόσμο της νύχτας» ως ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου επί πολλές δεκαετίες.
«Η διασύνδεση της νύχτας με τη φυλακή δεν είναι μύθος. Πολλά “χτυπήματα” γίνονται με εντολή από μέσα, ενώ κάποιοι κρατούμενοι διατηρούν τις... “επαγγελματικές” τους δραστηριότητες αφού οι άνθρωποί τους στον έξω κόσμο υπακούουν στις εντολές τους ακόμα πιο πιστά από φόβο. Ένας ισοβίτης δεν έχει τίποτα να χάσει, οπότε όχι μόνο δεν θα σωφρονιστεί αλλά θα προσπαθήσει να βελτιώσει τη ζωή του μέσα στη φυλακή εκπέμποντας δύναμη και προκαλώντας φόβο στους αντιπάλους του».
Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/316589/ta-kyklwmata-mesa-kai-eksw-apo-tis-ellhnikes-fylakes#ixzz2rIsYg57K
