ΠΟΥ "ΤΟ ΠΑΕΙ Η ΝΤΟΡΑ ??""

Tα τελευταία χρόνια, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επιλέγει να μιλά σπανίως. Μόλις δυο με τρεις παρεμβάσεις του ετησίως μπορούν να καταγραφούν. Είναι σαφές ότι ο «επίτιμος» θέλει να δώσει πολιτικό χώρο στα παιδιά του. Είναι επίσης σαφές ότι επιλέγει να μιλά «θεσμικά», επιφυλάσσοντας –όχι αδίκως– για τον εαυτό του έναν ρόλο «σοφού», υπερκομματικού παράγοντα της πολιτικής ζωής. Η απήχηση που έχουν οι παρεμβάσεις του το αποδεικνύουν. Ουδέποτε τα ΜΜΕ επέδειξαν αδιαφορία για κάτι που είπε. Παρομοίως, ουδέποτε προκλήθηκαν αντιδράσεις – θετικές ή αρνητικές...


Η χθεσινή του παρέμβαση εν όψει του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών με αντικείμενο τη διαφθορά, είχε την τύχη προηγούμενων παρεμβάσεών του. Κυριάρχησε στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συζητήσεις των ενημερωτικών εκπομπών και κατέλαβε θέση ανάλογη των εξαγγελιών Παπανδρέου για την οικονομία, που ακολούθησαν. Είναι σαφές ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πέτυχε να δημιουργήσει θόρυβο.
Και αυτό μία μόλις ημέρα μετά την άρνηση της Ντόρας Μπακογιάννη να αναλάβει το σκιώδες χαρτοφυλάκιο Παιδείας και Πολιτισμού, που της πρότεινε ο Αντώνης Σαμαράς. Κατόπιν τούτου, η σχετική συζήτηση για το «πού το πάει η Ντόρα;» διευρύνθηκε. Eλαβε τη διάσταση: «πού το πάει η οικογένεια Μητσοτάκη;».
Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη και ως εκ τούτου επισφαλής. Μόνο υποθέσεις προκύπτουν, επί του παρόντος... Πλην όμως, καθίσταται σαφές ότι μετά την αποτυχία της Ντόρας Μπακογιάννη να πάρει το κόμμα και την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά να στραφεί προς τα δεξιά, στελεχώνοντας παράλληλα την ηγετική του ομάδα κατά βάση με άτομα που τον στήριξαν στην εσωκομματική μάχη για την αρχηγία, προκύπτει ζήτημα για τον μελλοντικό ρόλο της πρώην υπουργού Εξωτερικών στο πολιτικό σύστημα και της οικογένειας Μητσοτάκη ευρύτερα.

Κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής αντιπαράθεσης διακινούνταν σενάρια περί αποχώρησης της κ. Μπακογιάννη από τη Ν.Δ. και δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα «φιλελεύθερου» προσανατολισμού που θα καλύπτει το πολιτικό κενό μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ. το σχετικό σενάριο είναι ορατό.
Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, τα κόμματα των Φιλελευθέρων διαδραματίζουν ρόλο «ρυθμιστή», συνεπικουρώντας ή συμπληρώνοντας κυβερνητικές πλειοψηφίες. Πρόκειται για κόμματα που δεν διστάζουν να πουν «γυμνές αλήθειες», εκφράζοντας μειοψηφίες που απαιτούν επιτάχυνση μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικές αλλαγές προκειμένου να καταστήσουν «ανταγωνιστικές» τις οικονομίες των χωρών – κάτι που εύκολα διακρίνει κανείς στη δήλωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη...
πηγη express